Τι να σου πώ, πως φοβάμαι ,πώς νιώθω ότι θα μείνω μόνη γιατί το τελευταίο καιρό αυτό το συναίσθημα το νιώθω πάρα πολύ έντονα, ξυπνάω με φοβερό άγχος και ανησυχία αυτές τις μέρες γιατί οι σκέψεις μου με στροβιλίζουν και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ τελευταία, νιώθω πως το μυαλό μου, είναι σαν ένα καζάνι που βράζει.

Σκέψεις με πλημυρίζουν και μου καταδιώκουν το μυαλό μου, σαν τον διάβολο προσπαθούν να μου κλέψουν την χαρά και το μυαλό μου να με τρελάνουν και να με ζαλίσουν.

Ίσως να με φτάσουν μέχρι και τα όρια μου, ίσως πέσω απο το πονο και την απογοητευσή και νιώθοντας έτσι και να σκέφτομαι ,άραγε το αξίζω όλο αυτό;

Αξίζω να νιώθω έτσι;

Να πονάω; Να κλαίω Να μην μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν πλέον.

Να μην θέλω να δω το πρόσωπο μου πλέον στο καθρέφτη;

Ελπίζω να βρώ ξανά την χαρά και τον ευατό μου, σύντομα!!