Μερικές φορές ακούω,μα γιατί χαμογελάς,προς τι η τόση χάρα; που βρίσκεις την όρεξη και την διάθεση ;

Σκέφτομαι το εξής, γιατί να μην χαμογελάω γιατί να είμαι μίζερη τόσο σαν άτομο τόσο και με τα άτομα του περιβάλλοντος μου, θεωρώ πως η ζωή ειναι μικρή και τα πάντα αλλάζουν απο την μια στιγμή στην άλλη, υπάρχουν τόσες δυσκολίες στο κόσμο και ακόμα τόσοι άνθρωποι που υποφέρουν που κανείς δεν το ξέρει γιατι τα κρύβουν όλα πίσω απο ένα χαμόγελο.

Δεν ξέρουμε την ιστορία του καθενός, ούτε εσείς την δική μου, όμως το να βάζεις με το χερι και να δείχνεις και να λές πράγματα χωρίς να σκέφτεσαι αυτό δεν δείχνει πολύ σωστά πράγματα για εσένα, ίσως δείχνει ότι προτιμάς να κολλήσεις σε ένα πρόβλημα ,παρά σε μία λύση, γιατί η γκρίνια είναι πάντοτε πιο εύκολη απο την ευθύνη του εαυτού μας.

Η ζωή δεν ειναι μονο άσπρο και μαύρο αλλα και γκρι και μερικές φορές έχει και άλλες αποχρώσεις ,θα μπορούσαμε να καθόμαστε σε ένα κρεβάτι και να κλαίμε την μοίρα μας, στάσιμοι, χώρις να κάνουμε τίποτα αλλα έτσι δεν θα εξελισσόμασταν σαν άνθρωποι αλλα θα μέναμε πίσω

Καλό ειναι να βλέπουμε και το άσπρο της ζωής,αλλιως δεν θα κάναμε τίποτα!

Θέλει μεγάλα κότσια να χαμογελάς σε ένα κόσμο που εχει μάθει μονο το ασπρο /μαύρο και δεν μπορεί να δει περα απο αυτό, χαμογελάμε γιατί γουστάρουμε ,τα έχουμε βρει με τον ευατό μας και έτσι ξεκινανε σιγά σιγά τα δικα μας μικρά θαύματα.

Πίστη,Αγάπη,Υπομονή και όλα θα γίνουν με ένα χαμόγελο αλλάζουν και ξεκινάνε όλα!