Καταρχάς να πω ότι πριν δω την ταινία είχα ακούσει πολλές απόψεις σχετικά με την ταινία αυτή αλλά αποφάσισα να δοκιμάσω να την δω. Η ταινία λοιπόν ξεκινάει δίνοντας μας μια εικόνα από τα παιδικά χρόνια που ζούσε με την διαταραγμένη ψυχικά μητέρα τηε και την συνέχεια την μεταφορά εκτενής σε ορφανοτροφείο και τηε μητέρας της σε ψυχιατρικό ίδρυμα Μετά όμως παρέλειψε να μας δείξει τι έγινε μετά το ορφανοτροφείο σαν ενήλικη αλλά πέρασε κατευθείαν στο πως έγινε η Μέριλιν.

Από αυτά που είδα ο καθένας μπορούσε να εκμεταλλευτεί άνετα την Μέριλυν λόγω της προσωπικότητα της ,η Μέριλιν ήταν μια πολύ θηλυκή γυναίκα και πολύ ευαίσθητη επίσης πράγμα που την έφερνε πολύ σε κόντρα με την πραγματική της ταυτότητα και την Μέριλιν καθώς ήταν δύο διαφορετικοί άνθρωποι η Μέριλιν και η Νόρμα Κάποιες σκηνές ήταν πολύ επίπονες στο να της δεις ,ουσιαστικά χρησιμοποιούσαν την Μέριλιν σαν σκεύος ηδονής χωρίς να υπολογίσουν την κρύβεται πίσω από αυτήν.

Έβλεπες ένα κορίτσι χαμένο στον κόσμο των χαπιών και της χαμηλής αυτοεκτίμηση του ευάτου της Ήταν σαν μην ήταν ποτέ πρωταγωνίστρια στην ίδια τηε την ζωή αλλά απούσα σε έναν ρόλο που δεν διάλεξε η ίδια θα έλεγα πως το όνειρο της να γίνει διάσημη έγινε μπούμερανγκ και έγινε εφιάλτης Θυσιάστηκε στο βωμό της φωνής και των χρημάτων με αποτέλεσμα να χάσει την ευτυχία της και τελικά την ίδια της την ζωή

Τελικό συμπέρασμα ,ήταν μια σχετικά μέτρια ταινία, ο ρόλος της ταίριαζε γάντι και εκπροσώπησε την Μέριλιν όσο καλύτερα μπορούσε .Αλλά θεωρώ ότι σε κάποιες σκηνές υπήρχε κάποια υπερβολή και δεν μου άρεσε πως αντιπροσωπευόντανε Μέριλιν μόνο σαν σεξοβόμβα και τίποτα άλλο, αν έχεις βιώσει και εσύ τραύμα ,νομίζω θα κάνει τριγκερινγκ είναι σκληρή σαν ταινία και πρέπει να είσαι ψυχικά καλά και ισορροπημένος για αν την δεις γιατί μπορεί να επηρεάσει αρνητικά.